The making off:bakkers in opleiding
Over deze foto ben ik meer dan tevreden. Ik heb 5 maanden geleden mijn Hasselblad gekocht en eindelijk ben ik daar waar ik van tevoren voor ogen had om te gaan maken met de H. camera. Nee, ook deze foto is niet perfect ik zie nog wel wat dingetjes, maar hij schurkt er wel tegenaan. Met andere woorden: niet perfect, hahahaha. I don't care. Kijk naar de natuurlijke kleuren, de warmte, de licht controle in een moeilijke, lastige en drukke ruimte. Ik wil ook geen makkelijke foto's maken, daar ben ik niet van.
De foto is warm, daar hou ik sowieso van, los van het feit dat het in een bakkerij ook echt warm is. Dat zie je niet in een foto, maar het is echt wel zo. Of wat denken je van continu u werken met een mondkapje op terwijl je brildragend bent. Dan zie je bij wijze van spreken geen reet. En al helemaal niet in een warme bakkerij. Het zijn zomaar enkele bijkomende zaken.
Deze keer leg ik echter wat minder de nadruk op techniek of lichtplaatsing, maar focus ik meer op de omstandigheden waarin ik dit maak samen met Babs. Alles wat je niet ziet is al geëlimineerd. Figuurlijk dan. Dit soort foto's, inmiddels alweer de elfde foto maak ik tijdens de lessen op school. Je ziet zes mensen op de foto, maar er lopen er nog zes.
Het eerste begin is dus wie zet je erop en wie niet. In het land van Black - blanc - beur ( zwart, blank en gemengd) is het ontzettend belangrijk om diversiteit te laten zien. Niet alleen om aan de wensen van de klant te voldoen, maar ook omdat ik het zelf graag wil. En ja er zit ook een meisje op de bakkers opleiding. Broodbakkers zijn niet alleen mannen! Alleen met de leerlingen keuze vul ik de inhoud van mijn foto al voor een groot gedeelte in. De persoons keuze bepaalt al voor een groot gedeelte wat voor een soort foto het gaat worden. En dat de donker gekeurde jongens tussen de blanke mannen instaan… nee natuurlijk is dat geen toeval. Gewoon lekker door elkaar heen. Zo hoort het te gaan in de wereld. Dus ook in mijn foto is het een melting pot.
Deze keer leg ik echter wat minder de nadruk op techniek of lichtplaatsing, maar focus ik meer op de omstandigheden waarin ik dit maak samen met Babs. Alles wat je niet ziet is al geëlimineerd. Figuurlijk dan. Dit soort foto's, inmiddels alweer de elfde foto maak ik tijdens de lessen op school. Je ziet zes mensen op de foto, maar er lopen er nog zes.
Het eerste begin is dus wie zet je erop en wie niet. In het land van Black - blanc - beur ( zwart, blank en gemengd) is het ontzettend belangrijk om diversiteit te laten zien. Niet alleen om aan de wensen van de klant te voldoen, maar ook omdat ik het zelf graag wil. En ja er zit ook een meisje op de bakkers opleiding. Broodbakkers zijn niet alleen mannen! Alleen met de leerlingen keuze vul ik de inhoud van mijn foto al voor een groot gedeelte in. De persoons keuze bepaalt al voor een groot gedeelte wat voor een soort foto het gaat worden. En dat de donker gekeurde jongens tussen de blanke mannen instaan… nee natuurlijk is dat geen toeval. Gewoon lekker door elkaar heen. Zo hoort het te gaan in de wereld. Dus ook in mijn foto is het een melting pot.
Ik wil dus laten zien dat iedereen de opleiding tot broodbakker kan volgen. Blank, zwart, man, vrouw iedereen kan en mag daar opgeleid worden. En vergis je niet, bakker zijn is een zwaar beroep. Dat is echt voor mensen met doorzettingsvermogen. Hele andere leerlingen dan bijvoorbeeld bij de kappers opleiding.
De leerlingen die ondertussen niet op de foto staan gaan ondertussen wel door met hun les en hebben regelmatig aan hun leraar. Mijn belangrijkste onderwerp in de foto. De leraren maken of breken de kwaliteit van een opleiding. De man bleef veel en vaak staan. En om hem heen bouwde ik de foto op. Meisje wat lager, half in beeld zodat ik ook nog ruimte overhield voor de twee jongens rechts achterin. Een half meisje is ook een meisje. Een halve bakplaat met croissantjes zijn nog steeds croissantjes. Je hoeft echt niet alles te laten zien. De helft is vaak al meer dan genoeg. Mijn opdrachtgever houdt ook erg van speelse foto's. Het lijkt speels, maar het is totaal doordacht er zit geen toeval in de foto. Hoe bedenk ik dat? door gewoon ter plekke te kijken waar mijn grootste kansen liggen voor het maken van een leuke en goede foto. En dan ga ik met de mensen aan de slag als zijnde een compositie opbouwen.
"Hey jongen met de bakplaat met croissantjes jij met nog twee een centimeter naar links"
"Meisje jij moet nog twee een centimeter lager bukken"
"Jongen bij de oven, je handen moeten iets meer buiten de oven blijven" ( terwijl die tocht echt op 220 graden stond te bakken) tijdens het maken van de foto. Bizar detail.
En nog veel meer van dit soort aanwijzingen.
De resterende leerlingen blijven ondertussen doorgaan met vragen stellen aan de leraar. Ik ga stug door, geen tijd te verliezen en elke handeling moet een stap vooruit zijn. Anders duurt het te lang.
De leraar verplaatst zich af en toe en dat moet ik op de koop toe nemen. Ik kan niet de les anderhalf uur plat leggen. Dan was al hun werk/les voor niets. Het is echt een foto in de praktijk.
Op het moment dat de leraar even niet beschikbaar is ga ik door met de anderen. Met de nadrukkelijke instructie, dit is je plaats en wat er ook gebeurd straks moet je er exact weer precies zo bijstaan. Het is allemaal op de centimeter precies opgebouwd. En vandaag luisterden ze allemaal heel erg goed. Heerlijke groep om te fotograferen. Vaak is het als één iemand net niet doet wat ik gevraagd heb, dat dramatisch gevolgen heeft voor de foto. Vandaag dus niet. Lekker.
Terug naar de drukte. Ik concentreer mij in deze praatje bij een plaatje op dit aspect omdat men wel eens denkt dat ik hier eindeloos de tijd voor heb. In dit geval kwam ik om 14.34 binnen. en om 16.08 uur reed ik weg in de auto. Was het een quickie? Nee het moet wel zo. Omdat gedurende de tijd dat ik sta te fotograferen alles gewoon doorgaat. Omdat te illustreren moet je misschien even naar de foto hieronder kijken.
De leerlingen die ondertussen niet op de foto staan gaan ondertussen wel door met hun les en hebben regelmatig aan hun leraar. Mijn belangrijkste onderwerp in de foto. De leraren maken of breken de kwaliteit van een opleiding. De man bleef veel en vaak staan. En om hem heen bouwde ik de foto op. Meisje wat lager, half in beeld zodat ik ook nog ruimte overhield voor de twee jongens rechts achterin. Een half meisje is ook een meisje. Een halve bakplaat met croissantjes zijn nog steeds croissantjes. Je hoeft echt niet alles te laten zien. De helft is vaak al meer dan genoeg. Mijn opdrachtgever houdt ook erg van speelse foto's. Het lijkt speels, maar het is totaal doordacht er zit geen toeval in de foto. Hoe bedenk ik dat? door gewoon ter plekke te kijken waar mijn grootste kansen liggen voor het maken van een leuke en goede foto. En dan ga ik met de mensen aan de slag als zijnde een compositie opbouwen.
"Hey jongen met de bakplaat met croissantjes jij met nog twee een centimeter naar links"
"Meisje jij moet nog twee een centimeter lager bukken"
"Jongen bij de oven, je handen moeten iets meer buiten de oven blijven" ( terwijl die tocht echt op 220 graden stond te bakken) tijdens het maken van de foto. Bizar detail.
En nog veel meer van dit soort aanwijzingen.
De resterende leerlingen blijven ondertussen doorgaan met vragen stellen aan de leraar. Ik ga stug door, geen tijd te verliezen en elke handeling moet een stap vooruit zijn. Anders duurt het te lang.
De leraar verplaatst zich af en toe en dat moet ik op de koop toe nemen. Ik kan niet de les anderhalf uur plat leggen. Dan was al hun werk/les voor niets. Het is echt een foto in de praktijk.
Op het moment dat de leraar even niet beschikbaar is ga ik door met de anderen. Met de nadrukkelijke instructie, dit is je plaats en wat er ook gebeurd straks moet je er exact weer precies zo bijstaan. Het is allemaal op de centimeter precies opgebouwd. En vandaag luisterden ze allemaal heel erg goed. Heerlijke groep om te fotograferen. Vaak is het als één iemand net niet doet wat ik gevraagd heb, dat dramatisch gevolgen heeft voor de foto. Vandaag dus niet. Lekker.
Terug naar de drukte. Ik concentreer mij in deze praatje bij een plaatje op dit aspect omdat men wel eens denkt dat ik hier eindeloos de tijd voor heb. In dit geval kwam ik om 14.34 binnen. en om 16.08 uur reed ik weg in de auto. Was het een quickie? Nee het moet wel zo. Omdat gedurende de tijd dat ik sta te fotograferen alles gewoon doorgaat. Omdat te illustreren moet je misschien even naar de foto hieronder kijken.
Zo groot is de ruimte nu ook weer niet. Overal staat wat en daartussen ik probeer ik mijn weg te zoeken. Continu oplettend dat niemand mijn lampen omver loopt, dat is echt het grootste gevaar. Want er wordt wat afgerend in zo'n bakkerij. En waar Babs staat is de belangrijkste plek. Lampen mogen nog eventueel omvallen, maar niet mijn Hasselblad. Dus die positie barricadeer ik zowat. Zodat niemand maar de neiging heeft om langs die kant er nog langs te willen lopen. Hier kun je de Hasselblad niet zien staan want die heb ik even snel opgepakt om speciaal voor jullie dit overzichtje te maken. Ja zelfs tijdens het fotograferen denk ik nog aan jullie.
Je ziet dus ook als ik het je zo laat zien, dat ik eigenlijk een soort eilandje van licht creëer in de bakkerij. Ik zet licht op datgene wat ik wil laten zien. Wederom niets meer en niets minder. Je ziet ook in de bovenstaande foto dat er ook nog andere leerlingen aanwezig waren. Ik zie er zo al drie ,maar er waren er nog meer.
Ben dan eindelijk zover dat ik de echte serie wil gaan maken, alles staat goed en klaar, de lichten staan op de juiste positie met de juiste hoeveelheid licht, komt daar ineens flip fluitketel de rijs oven openen om daar zijn gerezen meel eruit te halen. Dus al mijn modellen draaien zich om om te kijken wat daar nu ineens gebeurd. Dan kan je weer opnieuw beginnen. Want niemand gaat weer precies op dezelfde plek staan als waar hij/zij net wel stond. Dan moet ik dus weer alles checken. Gek word ik van zo'n koekenbakker. Want als alles klaar staat is het in principe maar 3-5 minuten fotograferen. Amateur modellen zoals deze hebben ook bijna altijd maar een korte spanningsboog. Voornamelijk omdat ze het allemaal heel erg leuk, spannend en eng tegelijk vinden. En dan gaan ze verkrampen en dat wil ik niet want iedereen moet er ontspannen en relaxed opstaan. Laten zien dat het een mooi vak is: Broodbakker. Dat het een hele leuke en goede opleiding is en ga zo maar door.
Maar goed, de koekenbakker even snel weg gebonjourd en toen konden we echt beginnen. En binnen drie minuten stond het erop met deze perfect meewerkende groep.
Licht:
Groep A was voor de leraar
Groep B was voor de jongensij de oven en andere jongen die deeg staat te snijden.
Groep C was voor het brood in de voorgrond en een heel klein beetje voor het meisje. ( ze werd ook verlicht door groep A)
Groep D voor de donkere jongen met de prachtige lach. ( maakte ook het meisje een heel klein beetje los van de achtergrond)
Groep E voor de jongen met de croissants
En dan nog een vrij snelle sluitertijd van een 1/90 e sec om het omgevingslicht wat te elimineren. En pas op: in de Hasselblad zitten geen functies als ADL, DRO of een S en H functie. Ik moet daarom dus nog veel zorgvuldiger mijn sluitertijden kiezen. Wel wetende wat ik met een RAW bestand uit de Hasselblad nog alle kanten op kan, maar daar schiet ik niet op. Het moet gewoon zo goed mogelijk geschoten worden. In dit licht bekeken, het is te danken aan het enorme dynamische bereik van de Hasselblad dat ik de donkere jongens zo makkelijk licht weet te houden en doortekend. Lukt je met geen enkele andere camera. Dit in combinatie met de hoge lichten die ook echt helemaal precies pas en perfect zijn. Die twee contrasten tegen over elkaar in één foto, die zover uit elkaar liggen maakten dat ik zo graag met een Hasselblad wilde fotograferen. Nog beter extremen onder controle houden zonder uitbijters en dichtlopers.
Ja, ik ben zeer tevreden met deze plaat. Zoals geschreven, het schurkt tegen perfectie aan, maar is het nog niet. Kijk naar de donkere oven onder andere. daar had ik meer doortekening in willen hebben. Er lag immers brood in te bakken. Ik kreeg het niet voor elkaar. En nu zie je het brood niet. Had ik nog wel voor elkaar kunnen krijgen, maar ja, het was nogal druk in de bakkerij en de les ging door. Er was geen tijd meer voor.
Je ziet dus ook als ik het je zo laat zien, dat ik eigenlijk een soort eilandje van licht creëer in de bakkerij. Ik zet licht op datgene wat ik wil laten zien. Wederom niets meer en niets minder. Je ziet ook in de bovenstaande foto dat er ook nog andere leerlingen aanwezig waren. Ik zie er zo al drie ,maar er waren er nog meer.
Ben dan eindelijk zover dat ik de echte serie wil gaan maken, alles staat goed en klaar, de lichten staan op de juiste positie met de juiste hoeveelheid licht, komt daar ineens flip fluitketel de rijs oven openen om daar zijn gerezen meel eruit te halen. Dus al mijn modellen draaien zich om om te kijken wat daar nu ineens gebeurd. Dan kan je weer opnieuw beginnen. Want niemand gaat weer precies op dezelfde plek staan als waar hij/zij net wel stond. Dan moet ik dus weer alles checken. Gek word ik van zo'n koekenbakker. Want als alles klaar staat is het in principe maar 3-5 minuten fotograferen. Amateur modellen zoals deze hebben ook bijna altijd maar een korte spanningsboog. Voornamelijk omdat ze het allemaal heel erg leuk, spannend en eng tegelijk vinden. En dan gaan ze verkrampen en dat wil ik niet want iedereen moet er ontspannen en relaxed opstaan. Laten zien dat het een mooi vak is: Broodbakker. Dat het een hele leuke en goede opleiding is en ga zo maar door.
Maar goed, de koekenbakker even snel weg gebonjourd en toen konden we echt beginnen. En binnen drie minuten stond het erop met deze perfect meewerkende groep.
Licht:
Groep A was voor de leraar
Groep B was voor de jongensij de oven en andere jongen die deeg staat te snijden.
Groep C was voor het brood in de voorgrond en een heel klein beetje voor het meisje. ( ze werd ook verlicht door groep A)
Groep D voor de donkere jongen met de prachtige lach. ( maakte ook het meisje een heel klein beetje los van de achtergrond)
Groep E voor de jongen met de croissants
En dan nog een vrij snelle sluitertijd van een 1/90 e sec om het omgevingslicht wat te elimineren. En pas op: in de Hasselblad zitten geen functies als ADL, DRO of een S en H functie. Ik moet daarom dus nog veel zorgvuldiger mijn sluitertijden kiezen. Wel wetende wat ik met een RAW bestand uit de Hasselblad nog alle kanten op kan, maar daar schiet ik niet op. Het moet gewoon zo goed mogelijk geschoten worden. In dit licht bekeken, het is te danken aan het enorme dynamische bereik van de Hasselblad dat ik de donkere jongens zo makkelijk licht weet te houden en doortekend. Lukt je met geen enkele andere camera. Dit in combinatie met de hoge lichten die ook echt helemaal precies pas en perfect zijn. Die twee contrasten tegen over elkaar in één foto, die zover uit elkaar liggen maakten dat ik zo graag met een Hasselblad wilde fotograferen. Nog beter extremen onder controle houden zonder uitbijters en dichtlopers.
Ja, ik ben zeer tevreden met deze plaat. Zoals geschreven, het schurkt tegen perfectie aan, maar is het nog niet. Kijk naar de donkere oven onder andere. daar had ik meer doortekening in willen hebben. Er lag immers brood in te bakken. Ik kreeg het niet voor elkaar. En nu zie je het brood niet. Had ik nog wel voor elkaar kunnen krijgen, maar ja, het was nogal druk in de bakkerij en de les ging door. Er was geen tijd meer voor.